หลังจากที่ผมได้หายหน้าหายตาไปจากบล็อกนี้มาสักพักนึงแล้ว ผมก็เพิ่งนึกขึ้นได้หลังจากติดฝนตกหนักขณะอยู่ที่ทำงานว่าตอนช่วงต้นเดือนกรกฏาคม ผมและเพื่อนๆได้ไปเที่ยวภูสอยดาวกันนี่หว่า แล้วว่าจะเอามารีวิวการไปเที่ยวตอนนั้นหลังจากลงมา นี่ก็เพิ่งถึงขึ้นได้เลยรีบเอามาเขียนดีกว่า เดี๋ยวจะลืมความทรงจำดีๆที่ภูสอยดาวตอนที่พวกผมไปเที่ยวกันในหน้าฝน
สำหรับคนที่ไม่รู้จักภูสอยดาวเลย ผมจะขออธิบายสักหน่อยก่อนที่จะรีวิวให้เพื่อนๆได้ดูกันนะครับ โดยภูสอยดาวนั้นตั้งอยู่ในเขตอุทยานแห่งชาติภูสอยดาว ซึ่งตั้งอยู่ในพื้นที่ของทั้งจังหวัดพิษณุโลกและอุตรดิตถ์ ก็ไม่ไกลจากกรุงเทพมากเกินไป ทำให้เดินทางไปเที่ยวได้อย่างไม่ลำบากมาก โดยจุดเด่นมีนักท่องเที่ยวชอบไปที่ภูสอยดาวมีหลายอย่างด้วยกัน ไม่ว่าจะเป็นการท่องเที่ยวเชิงธรรมชาติ ได้ทั้งปีนเขา ชมนกชมไม้ชมธรรมชาติที่แสนสวยงาม มีน้ำตกที่สวยงามให้ได้เล่นกันด้วย ไปถ่ายรูปเล่นที่ลานสนสามใบ/ทุ่งดอกหงอนนาคสีฟ้าสวยสดใส ถ้าตั้งใจหน่อยยามค่ำคืนก็สามารถไปถ่ายรูปทางช้างเผือกได้เลยทีเดียว หรือแม้กระทั่งไปหาประสบการณ์ผจญภัยไปตั้งแค้มป์กับเพื่อนๆก็สนุกไม่เบาเลยทีเดียว
สำหรับเพื่อนๆที่สนใจทริปเที่ยวภูสอยดาวของผมขึ้นมาแล้ว ผมก็ได้ทำคลิปสั้นๆ (ที่ไม่สั้นเท่าไร) ตอนไปตะลุยภูสอยดาวมาไว้ 4 คลิป เพื่อเป็นทั้งการบันทึกความทรงจำและรีวิวประสบการณ์การขึ้นภูสอยดาวของผมกับเพื่อนๆไว้ ส่วนมันจะเป็นเช่นไรก็สามารถดูคลิปได้ที่ด้านล่างเลย
คลิปที่ 1 : รีวิวการเดินทางไปภูสอยดาว
https://www.youtube.com/watch?v=54YQgM2vvTM
คลิปที่ 2 : รีวิวการเดินขึ้นภูสอยดาว
https://www.youtube.com/watch?v=ji_R1gJLhro
คลิปที่ 3 : รีวิวการใช้ชีวิตและจุดถ่ายรูปบนภูสอยดาว
https://www.youtube.com/watch?v=7XzOYxZBJ3g
คลิปที่ 4 : รีวิวประสบการณ์ตอนขาลงภูสอยดาว (อย่าพลาด)
https://www.youtube.com/watch?v=XJEEORYYhM8
สำหรับเพื่อนๆที่ไม่อยากดูวิดีโอ ผมจะขอเล่าแบบตัวหนังสือแทนเลยล่ะกัน อันนี้โดยเริ่มต้นที่จะไปภูสอยดาว มีเพื่อนในกลุ่มชอบเที่ยวเชิงธรรมชาติก็ได้เสนอว่าอยากลองขึ้นเขาดู สรุปได้ว่าไปเที่ยวภูสอยดาวดีกว่า เห็นจากรีวิวก็ดูน่าไปเที่ยวดี มีธรรมชาติสวย ไม่ไกลมากด้วย และอยากจะขึ้นรถไฟไปเที่ยวด้วย 555+ จากตรงนี้เพื่อนๆ จะเห็นว่าเกิดเงื่อนไขอะไรหลายอย่างเกิดขึ้น แต่สุดท้ายทุกคนก็ได้ไปทริปนี้ตามที่ตกลงกันไว้ ส่วนผมจะเป็นคนที่เดินทางไกลที่สุด แต่อยากไป เลยพยายามไปให้ได้ โดยก่อนไปผมก็ได้จองตั๋วรถไฟไว้ก่อนเลยด้วยความกังวลว่าไปเที่ยวช่วงเทศกาล กลัวตั๋วหมด เลยรีบจองตั๋วรถไฟชั้นสามของขบวน 105 ไว้ ส่วนจุดเริ่มต้นจากเดินทางจะเป็นเช่นไร ไปดูกันเลยครับ
จากภาพแรกที่เพื่อนๆได้เห็น คงจะเห็นแล้วนะครับว่าจุดเริ่มต้นการเดินทางของผมไปยังสถานีรถไฟหัวลำโพงนั้นเกิดขึ้นในหน้าฝนแน่นอน เห็นฝนตกหนักมากจนแทบไม่เห็นทาง แต่ก็เห็นไฟของหัวลำโพงอยู่ไกลๆแล้ว โกๆๆ พร้อมออกเดินทางแล้วครับ
พอมาถึงสถานีรถไฟหัวลำโพง ผมได้พบกับผู้คนมากมายที่แน่นเต็มสถานีรถไฟ เพราะคนส่วนใหญ่กำลังเดินทางกลับบ้านไปต่างจังหวัดกัน แต่ผมขอไปเที่ยวนะ ขอเซฟฟี่ที่หัวลำโพงกับเพื่อนร่วมเดินทางสักหน่อย (เพื่อนๆลองดูที่กระเป๋าผมหน่อย นี่ล่ะกระเป๋าเจ้าปัญหาในอนาคต)
หลังจากต่อคิวอยู่สักครู่ ผมได้ข้าวผัดกะเพราไก่มาในราคา 30 บาท รสชาติพอกินได้แก้หิว มองให้แง่ดีไว้ ว่าอย่างน้อยก็มีข้าวกิน แล้วจัดไปหมดจานเลย
พออิ่มท้องเข้า ก็ต้องไปหาเสบียงเอาไว้กินระหว่างการเดินทางและตอนขึ้นภู ในร้านสะดวกซื้อในสถานีก็มีขนม ของกิน ของใช้มากมาย อยากกินอะไร ของใช้อะไรขาด หรือแม้แต่ยาสามัญประจำบ้านก็มีขาย
หลังจากช็อปปิ้งเสร็จก็ใกล้เวลาที่รถไฟจะออกแล้ว โดยรถไฟขบวนที่ผมจองไว้ คือ ขบวน 105 ชั้น 3 หัวลำโพง-ศิลาอาสน์ รถไฟออกเวลา 21.00 น. ตั๋วราคา 179 บาทครับ ตอนผมไปผมจองไว้ก่อนเลยได้ตั๋วนั่ง แต่บางคนที่มาซื้อตั๋ววันนั้นทำใจครับได้ตั๋วยืนไป
เมื่อถึงเวลา 21.00 น. ผมมานั่งรอเพื่อนอีกสองคนที่บนรถไฟแล้ว แต่เพื่อนทั้งสองยังอยู่บนเอ็มอาร์ที แอบเครียดนะ ถึงเวลาแล้ว เลยไปคุยกับพี่คนปล่อยรถว่าจะเลทหรือเปล่า พี่เขาบอกว่ารอบนี้ตรงจ้า ผมนี่แอบเซ็ง ทุกทีนั่งรถไฟออกเลทตลอด ตอนอยากให้เลทดันออกตรง เศร้าใจจุง และแล้วประตูรถไฟก็ปิด รถไฟเริ่มเคลื่อนตัวออกจากสถานี แต่เพื่อนทั้งสองก็ยังไม่มา
แต่ก็มีเรื่องมหัศจรรย์เกิดขึ้น คือ อยู่ดีๆ รถไฟเกิดดับไปแปปนึง ประมาณสัก 20 วินาที ด้วยช่วงเวลาเพียงแค่นั้น ผมก็ได้เพื่อนร่วมเดินทางทั้งสองของผมกลับมา ด้วยความเร็วฝีมือ 4 x 100 เรียกได้ว่า วิ่งหน้าตั้งกันมาเลย จนป้าที่นั่งตรงข้ามผมหัวเราะซะยกใหญ่เลย แค่เริ่มออกเดินทางยังขนาดนี้แล้ว ต่อไปจะมันขนาดไหน อย่าพลาดที่จะอ่านกันต่อนะครับ
ปล่อยให้เพื่อนได้นั่งพักสักครู่ ผมและเพื่อนก็ได้เรื่องราวเอาไว้เก็บไปเล่าว่ามาเที่ยวภูสอยดาวแล้วขึ้นรถไฟเป็นยังไง พอเพื่อนหายเหนื่อย ความสดใสของทุกคนก็กลับคืนมา แต่ถ้าสังเกตดีๆ จะเห็นผู้โดยสารแน่นรถไฟมาก ตอนนี้รู้สึกได้เลยว่าสงสัยจะไม่ได้นอนแล้ว เพราะว่ามันนอนได้ไม่ถนัดเลย ก็นั่งตากลมชมวิวมืดๆๆต่อไปกับผู้คนเต็มรถไฟ (โดยส่นตัวแนะนำว่าให้นั่งรถทัวร์ไปดีกว่าครับ จะได้มีเวลาพักผ่อน)
ในที่สุดก็ถึงปลายทางสถานีรถไฟพิษณุโลก ตอนประมาณตีสามครึ่ง สรุปแล้วแทบไม่ได้นอนเลย 555+ ผมก็รีบลงรถไฟโดยไว ที่สำคัญนะ ก่อนลงให้ตรวจสอบกระเป๋าและของให้ดีว่าเอาลงครบถ้วนไหม ระวังจะหลับเพลิน นั่งเลยสถานี พอลงรถไฟเรียบร้อย พวกผมก็ไปต่อรถแท็กซี่ที่หน้าสถานีรถไฟไปบขส.เก่าเพื่อเดินทางต่อไป (ค่าแท็กซี่ 60 บาท)
พอมาถึงบขส.เก่า พี่แท็กซี่ก็พยายามชวนให้เหมาแท็กซี่ไปที่อุทยาน ราคาก็ประมาณ 2000 บาท แต่พวกผมก็ปฏิเสธไป อยากลองนั่งรถทัวร์ไปเอง ก็ไปนั่งรอรถทัวร์สาย นครไทย-ชาติตระการ กัน ซึ่งรถรอบแรกจะออกประมาณตีห้า (ผมแนะนำให้มาขึ้นรถที่บขส.เก่านะครับ จะได้ขึ้นรถก่อน ไปนั่งที่นั่งที่อยากนั่งนะ เพราะคนขึ้นค่อนข้างเยอะ) จากนั้นก็รอคนมาขายตั๋วยาวๆๆไป (โดยส่วนตัว เจอผู้หวังดีหรือไม่หวังดีไม่รู้หลายคน ชวนให้นั่งรถไปกับเขา แต่ดูแล้วไม่น่าไว้ใจ เพื่อนๆก็ต้องคิดดีๆก่อนทำอะไรด้วยนะ)
เมื่อถึงเวลาสัก 4.45 น. ก็จะมีพนักงานมาขายตั๋วไปชาติตระการ ผมก็รีบไปต่อคิวซื้อตั๋วเลย เพราะมีคนมากมายพอควรไปต่อคิวซื้อ รีบซื้อรีบไปจองที่นั่ง ราคาตั๋วถ้าผมจำไม่ผิดอยู่ที่ราคา 84 บาท ระหว่างไปซื้อตั๋วก็ได้เจอกับน้องๆที่จะภูสอยดาวเหมือนกัน โชคดีที่ได้เพื่อนร่วมทางและเพื่อนร่วมแชร์ในอนาคต 555+
นี่ครับรถทัวร์มาถึงแล้ว รถสายพิษณุโลก-นครไทย คันใหญ่สีแดง ที่นั่งสบาย เปิดแอร์เย็นฉ่ำ เราก็เอากระเป๋าเดินทางไปใส่ไว้ใต้รถ และก็ย้ายร่างกายอันแสนอ่อนเพลียและง่วงนอนไปนอนบนรถ (ถ้าใครนอนมาไม่พอ บนรถนี่เหมาะมากเลย เบาะนุ่ม แอร์เย็น เอนได้ นั่งรถยาวไปเลยครับ)
ระหว่างการเดินทางที่แสนยาวไกลและแสนสบายนี่ (ก็สบายกว่ารถไฟล่ะ) ผมได้ตื่นขึ้นมาเป็นพักๆ เพื่อมาชมธรรมชาติที่สวยงามสองข้างทาง เป็นภูมิทัศน์ที่แปลกตาของคนภาคกลางแบบผม ก็ดูไปเพลินๆ ทั้งภูเขา ทั้งท้องทุ่ง หรือแม้กระทั่งวิถีชีวิตอันเงียบสงบของผู้คน
ระหว่างการเดินทางไปชาติตระการ พวกผมได้คุยกับพี่กระเป๋ารถทัวร์เรื่องการเหมารถต่อไปยังอุทยานแห่งชาติภูสอยดาว พี่เขาก็ให้เบอร์โทรติดต่อมา พวกเราก็โทรไปติดต่อพี่เขามาโลดเลยให้มารับที่ท่ารถทัวร์ ก็เป็นรถตู้ตามรูปเลย ด้านหลังจัดเบาะแบบรถสองแถว พวกผมและพวกน้องที่เจอกันที่บขส.ก็ได้จับมือหารค่ารถไปด้วยกัน (ตามนโยบายของใครก็ไม่รู้ว่า "ทางเดียวกันไปด้วยกัน") ค่าใช้จ่ายอยู่ที่ 1000 บาทครับ อย่าช้าที ออกเดินทางต่อได้
ขอเซฟฟี่แก๊งเที่ยวภูสอยดาวกันหน่อย ตอนนี้ยังสดใสร่าเริงกันอยู่เลย แต่ข้าวเช้ากับเสบียงยังไม่มีกันเลย เดี๋ยวป้ายหน้าก็บอกพี่คนขับไปแวะที่ตลาด เพื่อหาข้าวกินสักหน่อยและเตรียมเสบียงไปทำกินกันด้านบนภูสอยดาว (ข้างบนภูต้องเตรียมของไปทำกินกันเองนะ ไม่มีขาย แบกกันไปเองจ้า ไม่งั้นก็จ้างพี่ลูกหาบแบกขึ้นเอา)
หลังจากนั่งรถไปได้แปปนึงก็ถึงแล้วครับตลาดสดเทศบาลตำบลป่าแดง จุดแวะหาเสบียงของนักขึ้นภูสอยดาว ตลาดนี้ก็เป็นตลาดเล็ก แต่มีของครบไม่ว่าจะเป็นทั้งของสดของแห้ง ของปรุงสำเร็จ ร้านอาหารตามสั่ง เซเว่นอีเลฟเว่น โลตัสเอ็กเพลส น่าจะมีครบทุกอย่างที่เพื่อนต้องใช้เลย
มาดูบรรยากาศในตลาดกันมั้ง พวกเราไปหาซื้อเสบียงตุนก่อนขึ้นภู ส่วนมากเป็นอาหารพวกหมูปิ้งไก่ย่าง ผลไม้ หรือของที่กินง่ายๆ แล้วจากนั้นก็ไปสั่งข้าวกินรองท้องกันก่อนเลย
เมื่อท้องอิ่มและเสบียงพร้อมแล้วก็ออกเดินทางต่อได้ ระหว่างทางก็เป็นที่ราบสูง มีไร่ข้าวโพดและสวนกล้วยซะเป็นอย่างใหญ่ อากาศเย็นสบายดี แต่โชคดีที่ฝนไม่ตก ไม่งั้นมีเฮตอนขึ้นภูแน่นอน โดยการเดินทางช่วงนี้ใช้เวลาประมาณ 2 ชั่วโมงนะ เวลาเพื่อนๆจะเดินทางไปต้องวางแผนให้ดีๆนะ
มาถึงแล้วครับ อุทยานแห่งชาติภูสอยดาว (Phu Soi Dao Natural Park) เมื่อมาถึงพี่เจ้าหน้าจะแนะนำให้เราไปซื้อตั๋วเข้าอุทยาน คนละ 40 บาท แล้วมีตั๋วรถเข้าอีก 30 บาท พอถึงตรงนี้ก็ขนของลงรถได้เลย และเตรียมตัวขึ้นภูกันได้แล้ว
ต่อมาสิ่งที่ต้องทำ คือ มาลงทะเบียนว่ามากันกี่คน มากี่วัน กรอกประวัติส่วนตัว ทำงานจองเต๊นท์ที่พักและอุปกรณ์อื่นๆที่จำเป็น ส่วนรายละเอียดดูที่รูปด้านล่างเลย
นี่ครับรายละเอียดคราวๆของของที่ต้องใช้ แต่คนไหนที่เอามาเอง ก็ข้ามไปได้เลย พวกผมมากันสี่คนก็เช่าเต็นท์ใหญ่ไปเลย แล้วก็เพิ่มพวกหมอน/ผ้าห่มอะไรพวกนี้เอา โดยส่วนตัวเต็นท์เหมาะกับมากัน 3 คน ใครจะมายังไงวางแผนกันดีๆนะ
ระหว่างที่เพื่อนกำลังเคลียร์ของอยู่ เราก็มาวางแผนกิจกรรมท่องเที่ยวที่ทางอุทยานเขาแนะนำไว้กัน เช่น น้ำตกภูสอยดาว ชั้น 1-5 ใช้เวลาเดิน 30 นาที ลานสนสามใบภูสอยดาว เดิน 6.5 กิโลเมตร ใช้เวลาเดิน 4 - 6 ชั่วโมง น้ำตกสายทิพย์ เดินจากลานสนเดินไป-กลับ 1 กม. ใช้เวลา 1 - 2 ชม. หรือจะเดินจากลานสนไปพิชิตยอดภูสอยดาวก็เดินต่อจากลานสน ไป-กลับ 5 กม. ใช้เวลา 6 - 8 ชม. เป็นไงครับ จะวางแผนการท่องเที่ยวยังไงดี อย่างน้อยที่สุดพวกผมตั้งใจว่าจะไปที่ลานสนเป็นอย่างน้อย ลองดูกันว่าจะไปได้สักแค่ไหน
ต่อมาก็นำของที่ต้องการจะจ้างพี่ลูกหาบแบกขึ้นไปมาชั่งเลย ราคาค่าบริการอยู่ที่ 30 บาท ขั้นต่ำ 300 บาท ส่วนเราได้พี่คนไหนเป็นลูกหาบจำหน้าพี่เขาไว้ด้วยนะ เดี๋ยวถึงยอดภูจะได้ไปเอาให้ถูกคน (แนะนำว่าถ้าใครไม่แข็งแรง จ้างไปให้มากๆเลย เอาที่จำเป็นต้องใช้ระหว่างทางไปพอ พวกข้าวน้ำ ยาไล่แมลง อะไรพวกนี้)
เป็นไงครับ ผมดูพร้อมไหม 555+ กระเป๋าเป้สองใบกับที่คาดอกติดกล้อง ถ่ายภาพบรรยากาศ ว่าดูกันว่าของเซ็ตนี่ของผมจะไปได้สักกี่น้ำกัน
ออกเดินทางต่อจ้า เพื่อเดินทางไปสู่ตีนภูสอยดาว ถ้าขึ้นไปกันเยอะก็ได้นั่งรถกระบะขึ้นไป แต่ถ้ามากันน้อยๆก็ขึ้นรถอีแต๋นขึ้นครับ ดูหน้าแต่ละคนนี่อย่างสดใส ขอให้ความสดใสนี่อยู่กับทุกคนตลอดการขึ้นภูสอยดาวนะเพื่อนๆทุกคน รวมถึงตัวผมเองด้วย
หลังจากนั่งรถมาสักนึงก็ถึงแล้วครับทางขึ้นภูสอยดาว มีป้ายบอกทางและมีด่านตรวจอะไรนิดหน่อย วางแผนดีๆนะว่าจะไปไหนดี จะไปน้ำตกภูสอยดาว ลานสนภูสอยดาว หรือจะลุยไปพิชิตยอดภูสอยดาวเลย แต่วางไว้จะได้ไปเปล่าก็อีกเรื่องนึง
ก่อนไปก็ต้องเซฟฟี่กับป้ายเส้นทางเดินเท้าขึ้นสู่ลานสนภูสนดาว ที่มีความยาว 6.5 ก.ม. ขอบอกนะครับว่าหกกิโลครึ่งที่เป็นทางขึ้นเขามันจะต่างจากทางราบสักแค่ไหนกัน เพราะ 6.5 ก.ม.ทางราบคงใช้เวลาไม่ถึงชั่วโมง แต่นี่ทางขึ้นภูจะใช้เวลาเท่าไรกัน (ตอนพวกผมเริ่มขึ้นภูประมาณตอนเที่ยง)
ระหว่างทางเดินตอนช่วงแรกมีเสียงน้ำตกไหล เสียงลำธาร เสียงนกร้อง บรรยากาศเหมาะดีจริงๆสำหรับทางเดินขึ้นภู
พอเดินไปเรื่อยๆ ระหว่างทางก็มีทางน้ำไหลตลอดทางช่วงหนึ่ง มีต้นไม้ปกคลุมของข้างหนาแน่น ทำให้แดดส่องมาแล้วเราไม่ร้อน ช่วงนี้ก็เดินไปเรื่อยๆครับ เดินทางไปพิชิตเนินทั้ง 5 และพิชิตเส้นทางไปสู่ลานสน เราก็เดินต่อไปเรื่อยๆครับ เดินไปสู่เนินส่งญาติ เนินแรกของภูสอยดาว
เส้นทางเดินสู่เนินแรก คือ เนินส่งญาติ ผมจะรีวิวแบบสั้นๆ โดยเส้นทางเดินไปเนินส่งญาตินี่มีระยะทางไม่มากนัก แต่ก็มีภูมิประเทศหลากหลายมาก ทั้งป่าแบบร้อนชื้น เต็มไปด้วยต้นไม้สองข้างทาง มีจุดให้ปีนขึ้นเขาที่สูงชัน มีน้ำตกไหลเลียบไประหว่างทางเดิน หรือแม้กระทั่งทางเรียบที่ให้เราเดินกันแบบสบายๆ เจ้าเนินส่งญาตินี่ถือเป็นจุดลองกำลังกันเลย ให้นักปีนเขาไปอุ่นเครื่องกัน แต่ถ้าใครไม่ไหวนี่ แนะนำให้กลับดีกว่าครับ เพราะนี่แค่น้ำจิ้มตามชื่อเนิน ส่วนของจริงได้เจอกันข้างหน้าแน่นอน
แอบเอาภาพระหว่างทางเดินขึ้นเนินปราบเซียนมาให้ดูหน่อยล่ะกัน บอกเลยว่าไม่ง่ายนะจ๊ะ ทั้งสูงทั้งชันทั้งท้าทาย แต่ไม่สบายขอบอกเลย 555+
ระหว่างทางมาที่เนินปราบเซียนจะเต็มไปด้วยป่าไผ่ที่ขึ้นมากันอย่างหนาแน่นตลอดสองข้างทาง และเส้นทางขึ้นมาส่วนใหญ่จะเป็นทางชันมาก จนต้องใช้ทั้งมือและเท้าค่อยดันตัวเองให้ปีนขึ้นไปเรื่อยๆ ไม่ง่ายเลยครับมีทางชันมากกว่าทางไปเนินส่งญาติมาก สงสัยที่มาของเนินปราบเซียนจะได้มาจากตรงนี่ล่ะ ระยะทางไปที่เนินปราบเซียนไม่ไกลมากนัก (แต่ก็รู้สึกไกลอยู่ดี) เนินนี้เน้นความสูงครับ พักให้หายเหนื่อยแล้วก็ลุยต่อไปครับ
ถัดจากเนินปราบเซียนมาก็เป็นทางเดินไปสู่เนินป่าก่อที่ผมถือว่าเป็นทางเดินที่ง่ายที่สุดแล้ว แต่มันก็ไม่ง่ายอย่างนั้นดิ แล้วว่าเส้นทางจะเป็นทางราบเอียง ไม่ค่อยมีทางชัน ต้นไม้ไม่ขึ้นรก แล้วมันมีอะไรล่ะที่เป็นปัญหาตอนไหนเนินไรไปดูที่ข้างล่างดิ
มาถึงเนินป่าก่อตามที่ผมได้พูดไว้ข้างบนว่าทุกอย่างมันเหมือนจะสบายไปหมด แต่ยิ่งที่ทำให้การเดินทางไปเนินนี้มันดูยากลำบากเพราะว่ามันไกลมากกกกกก ไกลขนาดที่ว่าขนาดเดินง่ายๆ ทำไมมันไม่ถึงสักทีนะ อารมณ์แบบว่าเซ็งจริงๆ แต่เหมือนหันหลังไปเห็นพี่ลูกหาบเดินกันตัวปลิว ผมก็ไม่ยอมแพ้แน่ๆ เดินลุยไปพร้อมๆกับพวกพี่ๆเขาเลย
Sign up here with your email
ConversionConversion EmoticonEmoticon